no ocaso, Luis por acaso: (www.astormentas.com)

Poema ao acaso

viernes, 20 de noviembre de 2009

cha cha chá chino "grand cru"

Buscando con google 'china cha cha cha' para acceder a este Blogg, atopéi o seguinte videoclipe




Procedencia video: http://toaspern.wordpress.com/2009/03/02/como-para-un-cha-cha-cha/
http://toaspern.wordpress.com/

En:

http://www.lavozdegalicia.es/opinion/2009/11/20/0003_8119243.htm?idioma=galego
podemos ler:

Obama en China : a «hegemoneda»

Albino Prada

Data de publicación: Venres 20 de novembro de 2009

Nestes meses que levamos de Gran Depresión non é infrecuente ler análise que, máis aló da burbulla inmobiliaria e dos excesos de titularización de hipotécalas lixo, sitúan o seu epicentro no feito de que EE.?UU. viría capturando boa parte do aforro mundial (singularmente asiático). Así vivirían nas últimas décadas por encima das súas posibilidades reais.
Exposto así, o colapso do 2008 decantaría o dilema sobre quen se derrubaría antes: se a burbulla de consumo norteamericano ou ben o dólar como divisa de reserva mundial (hegemoneda). A perda continuada de capacidade produtiva (Ford, GM...) da primeira economía mundial traduciríase nun déficit comercial galopante, máis un déficit orzamentario crónico, que só atoparían solución na posibilidade de atraer préstamos ilimitados a un custo moi baixo. Préstamos que, ademais, lonxe de investir usaríanse para o seu consumo. O que fai moi improbable a súa solvencia futura para soster indefinidamente tal dinámica.
O seu prestamista maior (con máis de dous billóns de dólares) sería a China comunista do yuan, que coa localización de miles de empresas occidentais e co seu xigantesco mercado xeraría pingües ganancias para investidores sobre a base dun superávit comercial galopante. Empresas que alimentarían o imperio dos centros comerciais de Occidente. Cos recursos así obtidos eles serían os primeiros interesados en non forzar a bancarrota dos seus debedor; investirían en divísaa dólar e no Tesouro norteamericano. Evitarían así, de paso, a revalorización da súa divisa e unha inflación interna que laminase tal éxito comercial, ademais de protexerse con xigantescas reservas de divisas ante eventuais fugas de capitais como as dos noventa.
Así as cousas, o imperio da hegemoneda está a actuar como cabería esperar: devaluando a súa moeda. Con iso conseguiría estimular as súas exportacións, dificultar algo as importacións e reducir o valor real da súa xigantesca débeda externa. No entanto, tal depreciación non parece que sexa suficiente para levantar cabeza, e por iso analistas como P. Krugman reclaman forzar unha revaluación do yuan respecto do dólar (como xa sucede co euro) para que China non lles roube aos americanos os seus postos de traballo». Nada se di dos negocios das compañías americanas en Asia.
Fronte a esta terapia, China (xunto a Xapón, a India ou Brasil) expoñen a creación dun novo activo internacional de reserva que substitúa á vella hegemoneda, o dólar. E nisto traballa outro premio Nobel de Economía por encargo da ONU. Creo que a hegemoneda é unha disxuntiva de fondo para o mundo do século XXI.

jueves, 12 de noviembre de 2009

fishing in China - 在 中 国 捕 鱼











Fotos: Yangshuo



TXT - TVE - 12 nov 2009:

Obama, inicia hoy una gira por Asia, primera jornada: Japón.

Obama comienza este jueves su primera gira por Asia. Quizás, la más complicada de todas las que ha realizado el presidente de EE UU.
Recalará en cuatro paises: Japón, Singapur, China y Corea del Sur.

Los problemas empiezan en la primera escala de Obama: Tokio. El flamante gobierno de Yukio Hatoyama quiere reforzar las relaciones con su eterno rival, Pekín, y rebajar su alianza con EE UU.

Pero es el vertiginoso ascenso económico de China el que marca la impronta de la visita. China es el mayor acreedor mundial de Deuda Pública norteamericana y su segundo socio comercial.

martes, 10 de noviembre de 2009

viernes, 6 de noviembre de 2009

jueves, 5 de noviembre de 2009

en guardia, en la de cada cual





la más dura, la que deja a uno agotado.









De pedra.

miércoles, 4 de noviembre de 2009

a la chiNa callaNdo


octubre 1992


No 'Dictionaire Hachette Encyclopédique Illustré - ed. 1997':

"Dixième puissance économique mondiale, la Chine reste cependant un pays très pauvre, avec un revenu annuel par hab. dépasant de peu 300 dollars et un P.N.B. global qui correspond a 40 % de celui de la France. L'agriculture demeure la base de l'économie et emploie plus de 400 millions de paysans (60 % des actifs).

... Le Pays dispose de bases én ergétiques importants qui lui permetten d'exporter du charbon et du pétrole. Premier producteur mondiale de houille, 7º producteur de pétrole...
Ces ressources naturelles "et les héritajes de la colonisation" (grands pôles portuaires, bases d'industries en Mandchourie) ont permis un important développement industriel depuis 1945, avec l'aide soviétique jusqu'en 1960, sur des bases nationales ensuite.

... la Chine est très en rettard dans domaines clés comme l'automobile et les filières (chimie de synthèse, biotechnologies, électronique, nucleaire) pour lesquelles sa dépendence extérieure est forte.

... Les insufisances et l'engorgement du système de transports... Le réseau ferroviaire... totalement saturé.. Les carences du transport routier sont considerables, tant en ce qui concerne le réseau que le parc de véhicules.




octubre 2009

No editorial de "LE MONDE, 29 outubro 2009" titulado "Too late...", ocupándose da próxima elección de Presidente do Consello de Europa:

" M. Miliband, qui pourrait être appelé à diriger le Labour, lui substitue une autre priorité: l'Europe, plus exactement la nécessité absolue pour les Européens de développer une politique étrangère commune.

Pourquoi? Parce que, dit M Miliband, l'alternative pour les Vingt-Sept serait d'être condamnés à assister à la montée d'un monde dominé et façonné par le G2, c'est-a-dire par ce couple à la relation économique et stratégique essentielle que forment la CHINE et les ETATS-UNIS.

Sort peu enviable et auquel l'Europe n'échappera qu'en existant davantage en acteur indépendant sur la scène international. "



Referencias históricas próximas (D. Hachette-ed.1997) :

- 1839 / 1842: "L'Angleterre lui declare a Chine la 'Guerre du Opio'
- 1842: "Le Traité de Nankin ouvrit des portes aux Occidentaux"
- 1853 / 1864 "La révolte des Taiping fut le prétexte d'une intervention franco-anglaise. Toutes les puissances établirent des concessions dans las grades villes chinoises et obtinrent des territoires à bail."
- 1894 / 1895 "À l'issue de la guerre sino-japonaise, la Chine perdit Taiwan et la Corée."
- 1937 / 1945 "Guerre sino-japonaise"
- 1945 / 1949 "Guerre civil entre nationalistes et communistes"
- 1949 "La défaite des troupes nationalistes en Chine continentale provoqua le repli de Tchang Kai-chek sur l'ile de Taiwan et l'afflux de réfugiés nationalistes (de 1,5 à 2 millions). Avec l'appui des É.U.A., Formose devint alors le territoire de la république de Chine nationaliste, SEUL représentant de la Chine à l'ONU, dont elle sera évincée en 1971.
- 1976 "Mort de Mao"
- 1977 "Rehabilité de Deng Xiaoping"
- 1979 "Conflit armé avec le Vietnam"
- 1982 "Nouvelle Constitution"
- 1989 "Révoltes de Tien an men"
- 1990 "La Loi martiale à Beijing fut levée'

Beijing.

Beijing. E.F.C. Sur



Tianjing. E.F.C. Central





Chongquing

Nota. (Involuntariamente calado, porque nom é posible en China o acceso a blogger.com, nin a outras webs de blogues. Como tampouco o é o acceso a Skype, coa excepción, nambos casos, do territorio de Hong Kong. Iñoro as razóns)
Fotos bemsalgado 1992 / 2009